-അവന്തിക -
ഏതോ നിമിഷം അറ്റുപോയ
ബോധത്തിന്റെ അലകള് തേടി അലയുകയായിരുന്നു,
അവള് ആ ഇരുണ്ട മുറിയാകെ........
ഇരുളിനപ്പുറം തടവറയിലടയ്ക്കപ്പെട്ട,
ചിന്തയും കാഴ്ചയും അവളെ നോക്കി പരിഹസിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നപ്പോള്,
നാല് ചുവരുകള്ക്കുള്ളിലെ തണുപ്പ്,
അവളെ തഴുകിക്കൊണ്ടേയിരുന്നു......
താളം തെറ്റിയ മനസ്സില് ആളിപ്പടരുന്ന തീയെ,
ഞരമ്പിലൂടെ പായുന്ന വൈദ്യുതി
തളര്ത്തിക്കൊണ്ടെയിരുന്നപ്പോള് ,
കവിളില് നനവായത്
അപരിചിതമായ്പ്പോയ മാതൃത്വം............
അക്ജാതവാസത്തിനു ശേഷം,
നാല് ചുവരുകളോടും വിടപറഞ്ഞകലുംബോള്,
ചുവരിനിപ്പുറത്തെ ചൂണ്ടുപലക,
അവളെ വീണ്ടും പരിഹസിച്ചു,
"ഭ്രാന്താലയം"
കാലമേറെ പഴകിയ മാപ്പുപറച്ചിലുകളും,
ഏറ്റുപറച്ചിലുകളും അവസാനിച്ചിടത്ത് ,
ഓര്മയും മങ്ങലായ് അസ്തമിച്ചു...........
ഞരമ്പുകള് വൈദ്യുതിക്കായ് പിന്നെയും ദാഹിച്ചു...........
0 comments:
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ