-അവന്തിക-
കണ്ണിലേക്കു ഇരുള്‍ കൂടുകൂട്ടുന്നത് അവള്‍
അറിയുന്നുണ്ടായിരുന്നു.മുറ്റത്
അന്ന്
അശോകമരത്തിന്റെ തൈ മുറ്റത്തു കൊണ്ട് നടുമ്പോള്‍ ഉണ്ണി കളിയാക്കിയതാണ്, ഈ
ചേച്ചി എന്താ അശോകവനിയിലെ സീത ആവാന്‍ പോവുകയാണോ എന്നും
ചോദിച്ച്.....ഉണ്ണി വന്ന്‌ കാണുമോ? കൂട്ടുകാരന്റെ ചേച്ചിയുടെ കല്യാണത്തിന്
പോയതാണ്.അവന് കുടയെടുത്ത് കാണുമോ എന്തോ.അവന് അന്ന് കളിയാക്കിയെങ്കിലും
അശോകം പൂത്തപ്പോള്‍ അവനായിരുന്നു കൂടുതല്‍ സന്തോഷം.ഇക്കൊല്ലമാണ് ആദ്യമായി
അത് പൂത്തു.നിറയെ ചുവന്ന പൂക്കളുമായി എന്ത് ഭംഗിയാണ് കാണാന്‍.
കാറ്റത്ത്‌
ജനാലയുടെ കര്‍ട്ടന്‍ പറന്നു കളിക്കുകയാണ്.പ്രേതസിനിമയിലേത് പോലെ.ജനാലയിലൂടെ
കാറ്റത്ത്‌ മഴത്തുള്ളികള്‍ ഓരോന്നായ് മുറിയിലേക്ക് വിരുന്നു വരുന്നു.അത്
കണ്ണിലും നെറ്റിയിലും വന്ന്‌ വീഴുമ്പോള്‍ എന്തോ ഒരു സുഖം.ജനാലയിലൂടെ കൈ
നീട്ടി മഴത്തുള്ളിയെ തട്ടിതെറിപ്പിക്കണം എന്നുണ്ട്.പക്ഷെ എഴുന്നേല്‍ക്കാന്‍
വയ്യ.ശരീരം വല്ലാതെ തളര്‍ന്നിരിക്കുന്നു.മുറിയിലെ അരണ്ട വെളിച്ചത്തിലും
ജനല്‍ ചില്ലിലെ മഴച്ചിത്രം തെളിഞ്ഞു കാണാം.പണ്ട് എത്ര തവണ തന്റെ പേരെഴുതി
കളിച്ചിട്ടുണ്ട്.ഇനിയും എഴുതണം.അല്ലെങ്ങില്‍ വേണ്ട ഇനി ഞാന്‍ മേഘങ്ങളിലാണ്
എന്റെ പേരെഴുതാന്‍ പോകുന്നത്.
മഴത്തുള്ളികള്‍
ജനല്‍ച്ചില്ലിലൂടെ ഊട്ടപ്പന്തയം നടത്തുകയാണ്.ജോണും ജെയിംസും.....ഇത്തവണ
ആരാണാവോ പന്തയത്തില്‍ ജയിച്ചത്‌.........
തല വല്ലാതെ വേദനിക്കും പോലെ........ഏയ്‌
തോന്നിയതാവും.ഇനി വേദനിച്ചാലെന്താ ,ഇത് അവസാനത്തെ വേദനയല്ലേ....ഇനി
വേദനിക്കില്ലല്ലോ....തലവേദനയുടെ ഗുളികകള്‍ ബാഗില്‍ കിടന്നു
ഉറങ്ങുകയാവും.....എത്ര തവണ അവ തന്റെ വേദനകളെ
കൊന്നിട്ടുണ്ട്....മനുഷ്യരേക്കാ
ളും തന്റെ വേദനകളെ കന്നത് മരുന്നു
കളല്ലേ.മനസ്സിന്റെ വേദനകള്‍ക്കും മരുന്നുണ്ടായിരുന്നെങ്ങില്‍.......................
തണുക്കുന്നു..പക്ഷെ പുതയ്ക്കാന്‍ തോന്നുന്നില്ല.എത്ര
പുതച്ചാലും ഈ തണുപ്പ് മാറില്ല.
ഉണ്ണി
വന്ന്‌ കാണുമോ എന്തോ? ചിലപ്പോള്‍ വന്ന്‌ ഒരുറക്കവും കഴിഞ്ഞ് കാണും.അവന്
അങ്ങനെയാണ്,കിടന്നാല്‍ മതി ഉറങ്ങാന്‍.ഞാന്‍ ഒന്ന് ഉറങ്ങിയിട്ട് തന്നെ എത്ര
നാളുകളായി.പക്ഷെ ഇന്ന് ഞാന്‍ ഉറങ്ങും.....കണ്ണിനു ഭാരം കൂടി
വരുന്നു....ഇല്ല സമയമായിട്ടില്ല....സമയമായി വരുന്നതെയുള്ളു.നാളെ ഇനി
എനീക്കുകയോന്നും വേണ്ടല്ലോ.കുറച്ചു നേരം കൂടി കഴിയട്ടെ.
അമ്മ ഇപ്പോഴും അടുക്കളയില്‍ തന്നെയാവും.എല്ലാം
അടുക്കിപ്പെറുക്കി വെക്കാതെ അമ്മയ്ക്ക് ഉറക്കം വരില്ല.പാവം ആരോടും ഒരു
പരാതിയുമില്ലാതെ എന്നും ജോലി തന്നെ ജോലി.പരാതി പറഞ്ഞാലും ആരും
കേള്‍ക്കില്ല, ഈ ഞാന്‍ പോലും.ഒക്കെ ചിരിച്ചു തള്ളും.എല്ലാം
ഉണ്ടെനിക്ക്‌.സ്നേഹിക്കാന്‍ മാത്രമറിയുന്ന അമ്മ,സ്നേഹിക്കാന്‍ മാത്രം
അറിയാവുന്ന പിന്നേയും ഒരുപാടുപേര്‍.എല്ലാവരും ഒരുപാട് സ്നേഹിച്ചു.
സ്നേഹിച്ചു സ്നേഹിച്ചു എല്ലാവരും പോയി.അവരൊക്കെ എവിടെക്കാ പോയത്........?
എന്തിനാ പോയത്............? തടയാമായിരുന്നില്ലേ............
... ?നീ
തടഞ്ഞിരുന്നോ അവരെ? നീ സ്നേഹിച്ചിരുന്നോ അവരെ? സ്നേഹിക്കാന്‍ എനിക്ക്
അറിയില്ലായിരുന്നു.വെറുപ്പിച്ചു എല്ലാവരെയും.അതുകൊണ്ടാണോ എല്ലാവരും പോയത്?
പിണങ്ങിയോ അവരൊക്കെ എന്നോട് ? ഏയ്‌ ആരും പിണങ്ങിയിട്ടില്ല.......വരും
അവരൊക്കെ നാളെ വരും, നിന്നെ കാണാന്‍.
അവരൊക്കെ കരയുമോ? നീതു കരയും തീര്‍ച്ച,പൊട്ടി പെണ്ണ്
അവള്‍ക്കു ഒരു തുള്ളി സങ്കടം മതി കണ്ണ് നിറയാന്‍.അനു,.......ഏയ്‌ അവള്‍
കരയില്ല.അവള്‍ക്കറിയാം അവള്‍ കരയുന്നത് എനിക്ക് ഇഷ്ട്ടമല്ലെന്ന്.നവി
ചിരിക്കുമായിരിക്കും, അവന് എന്നെ കണ്ടാല്‍ ഇപ്പോഴും
ചിരിയാ.കൌശി.........അവന് കരയുമോ? വേണ്ട, എനിക്ക് വേണ്ടി അവന്
മനസ്സില്പ്പോലും കരയാന്‍ പാടില്ല.അത് എനിക്ക് സഹിക്കാനാവില്ല .ഈശ്വരാ
ഞാന്‍ ഈ ചെയ്ത് കൂട്ടിയതൊക്കെ തെറ്റാണോ?ഇനി തെറ്റായാലും ഇത് ഒരിക്കലും
തിരുത്താനാവാത്ത തെറ്റാണ്......
നിലം ചുവന്നു തുടങ്ങിയിരിക്കുന്നു....കൈയ്യി
ല്‍
നിന്നും ഊര്‍ന്ന് ഇറ്റിറ്റായി വീഴുന്ന രക്ത തുള്ളികള്‍ നിലത്തു ചുവന്ന
പരവതാനി വിരിച്ചിരിക്കുന്നു.തന്നില്‍ നിന്നകളുന്ന ഓരോ തുള്ളിയും യാത്ര
പറയുന്നുണ്ടാകാം.ഉറങ്ങാന്‍ സമയമായി.......ആരോ വാതില്‍ തുറക്കുന്നത്
പോലെ......കണ്ണ് തുറക്കാനാവുന്നില്ല. ഒരു നിഴല്‍ അടുത്തടുത് വരുന്നു,അത്
തന്റെ അടുത്ത്‌ വന്നിരിക്കുകയാണ്.അമ്മ........അമ്മയുടെ മണം. എന്തിനെന്നില്ലാതെ കണ്ണ് നിറഞ്ഞൊഴുകുകയാണ്. അമ്മ എന്നെത്തെയും പോലെ നെറ്റിയില്‍ ഉമ്മ തരാന്‍ വന്നതാണ്.തണുത്ത ഉമ്മ, അല്ല ഇന്ന് ആ ഉമ്മയ്ക്ക് വല്ലാത്ത ചൂട്.പിന്നീട് അമ്മയുടെ നിലവിളി മാത്രമായിരുന്നു കാതില്‍........അവസാനത്തെ വിളി,മോളെ.................
